Իլհամ Ալիևի կողմից «Արևմտյան Ադրբեջանի» համայնքի ղեկավար նշանակված Ազիզ Ալեքբերլին հայտարարել է. «Մենք վերադառնալու ենք Արևմտյան Ադրբեջան։ Դա այլընտրանք չունի: Մեր պահանջը Հայաստանից այն է, որ մարդկանց վերադարձի դեպքում պետք է վերականգնվեն մեր տեղանունները։ Տեղանվանումների վերականգնման հարցում մենք մեր հույսը ամբողջովին չենք դնում Հայաստանի վրա, ինքներս նույնպես ձեռնարկում ենք որոշակի քայլեր»։
Դրսից հրահրված հեղափոխությունները միշտ որակվում են որպես ժողովրդի ապստամբության իրավունք և ժողովրդավարություն, իսկ արդեն այդ օտար իշխանության դեմ ժողովրդի արդար և ինքնաբուխ պայքարը՝ որպես լեգիտիմ իշխանության յուրացում և իշխանազավթում։
Ասում եք` «Լեռնային Ղարաբաղի հայերի անվտանգության ու իրավունքների պաշտպանությու՞ն»։
Արվում է ամեն ինչ՝ արցախցիների էթնոմշակութային ինքնությունը տարրալուծելու համար։ Էս էլ ձեզ` անվտանգություն ու իրավունք։ Էս էլ ձեզ` սպիտակ ցեղասպանություն։
Քանի օր է զանգում, մոտենում եմ Արաբկիր թաղամասի բոլոր պետական մանկապարտեզներ (մասնավորի գները պարզելուց հետո, դրանք որպես տարբերակ չդիտարկեցի) կրտսեր խմբում զույգ բալիկներիս տեղավորելու հարցով, պատասխանը հետևյալն է.
Վերջում պարզվելու է, որ մեր երկրում միակ ապօրինի գույքը հայրենիքն էր։
Արցախը հանձնելուց հետո Նիկոլը կարողանում է հանգիստ հարցազրույցներ տալ, ասել՝ մտքին ինչ փչում է, ամեն անհեթեթություն։
Լինում են պատմության շրջադարձային պահեր, երբ տակտիկական լուծումները իրենց հետևանքների հզորությամբ դառնում են ստրատեգիական լուծումների համարժեքներ։
Բայց դա չի բացառում, որ նման հզոր տակտիկական լուծումները ստրատեգիական իմաստով, վերջին հաշվով, սխալ դուրս գան։
Նման հարց է Թուրքիայի BRICS-ին անդամակցելու հարցը, որը Ռուսաստանում ոգևորությամբ ընդունվեց...